Monday 3 September 2007

Είσοδος

Κάποτε δεν είναι παρά μια λάμψη πίσω απ’ τα βουνά – κει κατα το μέρος του πελάγου. Κάποτε πάλι ένας αέρας δυνατός που άξαφνα σταματάει ... κι όσοι νογούν το μάτι τους βουρκώνει.

χρυσέ ζωής αέρα γιατί δεν φτάνεις ως εμάς;

Κανένας δεν ακούει, κανένας. Ολοι τους πάνε κρατώντας ένα εικόνισμα και πάνω του φωτιά. Κι ούτε μια μέρα, μια στιγμή στον τόπο αυτόν που να μη γίνεται άδικο και φονικό κανένα.

γιατί δεν φτάνεις ως εμάς;


Είπα θα φύγω. Τώρα. Μ’ ό,τι νά’ ναι: τον σάκο μου τον ταξειδιωτικό στον ώμο - στην τσέπη μου έναν οδηγό - την φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι. Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιος είμαι. Τι δίνω, τι μου δίνουν και περισσεύει το άδικο.

χρυσέ ζωής αέρα...


καλό μήνα


4 comments:

ioeu said...

καλό μήνα και σε σένα!

Pellegrina said...

No happy end

Το παιχνίδι χωρίς happy end.
Σεπτέμβρη τρυφερέ στις γειτονιές μας
Με τα γιαπιά και τα μισά συνθήματα
Θα ψάχνω τα αποκόμματα του παζλ.
(Στην γκαραζόπορτα πριν χρόνια απέναντί μας
κάποιοι είχαν γράψει «αντίο» κι ένα όνομα
Σε μια παλιά στιγμή καλοκαιριού).

Τις νύχτες θα αιμορραγούν οι λέξεις μας
Θα διακλαδίζονται στις διαβάσεις
Κάτω από φώτα υπόγειων σταθμών.
Τον Αύγουστο θα μας κοιμίζει η θάλασσα
κι η μνήμη μας σπασμένη στα λιμάνια
Θα ψηλαφίζει ένα σχήμα καραβιού.

Μα δεν πειράζει

Γιατί η μεγάλη αγάπη ήταν εδώ πριν από μας.
Ήταν μαζί μας πριν συναντηθούμε.
Κάτι ανεξήγητο που όλο μεγαλώνει
Σαν το στερέωμα, τη λάβα, το νερό.
Γι’ αυτό
Στο χρόνο που θα ’ρθεί, στην ευλογία
Της ώριμης σωσμένης μας νιότης
Που δεν σπατάλησε ούτε μια ανάσα ούτε ένα χάδι
Στοχαστικέ Σεπτέμβρη καλώς έφτασες ξανά.

(Από την εποχή που έγραφα "ποιήματα", λίγο διασκευασμένο -μιλούσε για "Απρίλη"). Καλό μήνα και χειμώνα, φίλε Καφείνη, και ΝΑ ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ.

Kafeini said...

Pellegrina,
σ' ευχαριστώ πολύ για αυτό το
"δώρο, ασημένιο ποίημα".
Κ.

Kafeini said...

Γιάννη,
Συγχαρητήρια για την έκδοση του βιβλίου σου. Σε χαιρετώ,
Κ.