Η απονομή του βραβείου Νόμπελ στην Doris Lessing μου υπενθύμησε πόσα από τα στοιχεία που θεωρούνται σήμερα μεταμοντέρνα ή πρωτοποριακά συναντώνται ήδη στα γραπτά κάποιων πεζογράφων από την δεκαετία του '60. Ο ιδιότυπος ρεαλισμός της Lessing στηριζόταν σε μια εις βάθος κατανόηση των χαρακτήρων που συνέθεταν τον αφηγηματικό της κόσμο. Ενας κόσμος που δύσκολα αναπαράγεται από σύγχρονους Βρετανούς συγγραφείς ακριβώς επειδή η αφήγησή τους στερείται ψυχικής στόφας (αρκεί κανείς να συγκρίνει τις ένθετες ιστορίες που υφαίνουν το Golden Notebook (1962) με τις ιστορίες 'μιας ανάγνωσης' που δημοσιεύονται κατά κόρον στο Granta). Από τις αναφορές στη Lessing που βρήκα σήμερα σε βιβλιόφιλα ιστολόγια παραπέμπω σε μια περιεκτική ανακοίνωση, και σε μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία.
2 comments:
γιορτή της λογοτεχνίας, σε κάθε περίπτωση!...
Post a Comment