Thursday 17 January 2008

Αντισταθείτε...

H πρόσκληση του alef έκανε τη μνήμη μου να αναζητήσει τα ίχνη μιας φράσης που μπορεί να περικλείει, σ' ένα στίχο, ένα ολόκληρο ποίημα. Κι έτσι σκέφτηκα την κατακλείδα από ένα αγαπημένο κείμενο:


"Δεν έμαθα τίποτα, πηγαίνω χιλιοτρυπημένος από τον αέρα
αιώνιος κι αγαπημένος του όντος."


Δ.Π. Παπαδίτσας, Ερμηνεία Πρώτη, 1966







11 comments:

alef said...

Ευχαριστώ πολύ - κι εκ μέρους της Εαρινής Συμφωνίας που είχε την αρχική ιδέα- για την άμεση ανταπόκριση, και ναι, ποτέ δεν μαθαίνουμε τίποτα, αλλά πάντοτε κάτι μένει, ναι? Υπέροχος Παπαδίτσας, ευχαριστώ!

Kafeini said...

Πολύ ωραία η ιδέα - ό,τι και να μας συμβαίνει η ποίηση ξέρει πως να το γιατρεύει... Alef, σ'ευχαριστώ.

δ η μ ο λ ό γ ο ς said...

Μια καλησπέρα και μια δήλωση παρουσίας, απλά. Εξαίρετο περιεχόμενο...

Kafeini said...

δημολόγε, ευχαριστώ για το σχόλιο. Από τη μέρα που ανακάλυψα το μπλογκ σου, το παρακολουθώ αδιάλειπτα. Καλό βράδυ, Κ.

Εαρινή Συμφωνία said...

Τι έξοχος στίχος- ποίημα!
Καλημέρα.

Kafeini said...

Το ποίημα είναι ωραίο όταν το μοιραζόμαστε. Εαρινή Συμφωνία, ευχαριστώ και καλή συνέχεια

Ariel said...

εξαιρετική επιλογή τού Παπαδίτσα με το μεταφυσικό στοιχείο της ποίησής του

Kafeini said...

Ariel, καλησπέρα - μόλις διάβασα και την δική σου, πολύ καλή, επιλογή. Ο Αναγνωστάκης ήταν, εκτός των άλλων, εκλεκτικός συνομιλιτής με την ποίηση του Παπαδίτσα.

Ariel said...

Συγκαιρινοί και συνάδελφοι εκτός των άλλων

roadartist said...

Πολύ όμορφο :0

ναυτίλος said...

Εξαίρετο ποίημα από τον πρώτο στην πραγματικότητα Έλληνα μοντέρνο ποιητή.