Άναψα το φως και, πριν αρχίσω να γράφω, ήρθε στο νου μου ένας στίχος τού Γιώργου Γεωργούση:
την πηγή που την θρέφει
Στη φράση του Γεωργούση συμπυκνώνεται ποιητικά μια άποψη που μέσα από περίπλοκους και μακροσκελείς συλλογισμούς έχει διατυπωθεί επίσης στο έργο αρκετών φιλοσόφων. Η κρυφή λογική της συνείδησης κάνει αυτό που φαινομενικά είναι το πιο προσιτό σε όλους μας -την ίδια τη σκέψη μας - να αποτελεί ταυτόχρονα ένα ανεπίλυτο μυστήριο. Όπως το έθεσε κάποτε ο Nietzsche:
Κι όμως, ο στίχος του Γεωργούση με άφηνε εν μέρει ανικανοποίητο. Θυμόμουν πως όταν διάβασα την Παλινωδία, η εντύπωση που μου είχε κάνει το ποίημα ήταν διαφορετική - κίνησε μέσα μου όχι τόσο την διάννοια, όσο την ψυχή. Έτσι αποφάσισα ν’ ανοίξω πάλι την συλλογή, όπου στη σελίδα 16 βρήκα την ορθή γραφή - αυτή που εκφράζοντας ένα πραγματικό βίωμα, μετατρέπει ένα απλό διανόημα, σε ουσία ποιητική:
Η μνήμη δεν γνωρίζει
την πληγή που την θρέφει
2 comments:
με αφορμη το ποστ γνωρισα τον συγκεκριμενο ποιητή. υπαρχουν κείμενά του στην ιστοσελίδα "Διαπολιτισμός" ¨οσοι πιστοί...πολυ ωραιος ποιητής.
με την ευκαιρία να πω πως εχω εναν ιδιαιτερο , κάπως πεζό λόγο, να συμπαθω τους συγχρονους ποιητες. ΟΛΟΙ γραφουν ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ να βγαλουν εστω και λιγα λεφτα απο τα βιβλια τους, το αντιθετο. ΚΑΙ "ΨΩΝΙΑ" ΝΑ ΕΙΝΑΙ (γενικα μιλαω), αξιζουν ως ανθρωποι...
Καλησπέρα Pellegrina, προσυπογράφω το ωραίο σχόλιο σου.
Post a Comment