Ξεκίνησα υπολογίζοντας την απόσταση ανάμεσα
στην αναπνοή και τον καφέ.
Τώρα αχνίζει το μυαλό μου
ονείρατα γεμάτο.
Δεν θυμάμαι πια από που εισβάλουν
οι εικόνες στη φράση μου.
Ξέρω απλά πως δεν υπάρχω
παρά μες σ’ ένα κυδώνι.
.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
12 comments:
Κι όταν, εκείνη την ώρα, βγειτε μέσ' απ' το κυδώνι, ο καφές θα 'ναι κει και θα περιμένει. Λιγότερο ή το ίδιο ζεστός, δεν έχει τελικά σημασία. Αρκεί να 'ναι καφές, αγαπητή μου καφεΐνη. Δηλαδή η αρχή σας και το ρέον σας ύδωρ. Άνευ ου γαρ ουδέν δι' ημάς...
Την καλησπέρα μου και τις εικόνες σας.
Η καφεΐνη κρατά σε εγρήγορση τις διαδυκτιακές μας συνομιλίες. Τη θερμή καλησπέρα μου. Κ.
Καφές και κυδώνι; Περίεργη συνύπαρξη. Ωστόσο ο πρώτος σου χαρίζει απόλαυση, και το δεύτερο ασφάλεια. Μέρα καλή
Ωραίες οι νοηματικές συνδηλώσεις που τόνισες. Την καλημέρα μου.
Δείτε τώρα τι σκέφτομαι
στο στίχο:
"Δεν θυμάμαι πια από πού εισβάλουν..."
με τόσα φωνήεντα χασμωδία μηδέν
ίσα ίσα στη γρήγορη εκφορά του (πια από που)παρουσία του "π" και στις τρεις λέξεις μετατρέπονται σ` ένα ανύπαρκτο στη γραμματική μα ικανό σε ένταση επιφώνημα που συνδεδεμένο με το ισχυρό ρήμα εισβάλουν που ακολουθεί, απογειώνει τη φράση
τα σέβη μου
Να κάτι που μόνο ένας αληθινός τεχνίτης του λόγου θα μπορούσε να παρατηρήσει. Ευχαριστώ - και καλό βράδυ.
Σπόρε και σάρκα κυδωνιού, ως πότε θα αρκείσαι να τρώγεσαι μόνο επεξεργασμένος ως γλυκό;;
Καλησπέρα Pellegrina,
Ωραίο το ερώτημα - η ποίηση αναπνέει με τους γρίφους που μας προσφέρει η ζωή.
ωραία, ελπίζω όντως να είναι ευχάριστος γρίφος, και όχι συναίσθημα κλεισίματος.
είδηση: η βιβλιοκριτικός Μάρη θεοδοσοπούλου στην μπλογκόσφαιρα: maritheodo.blogspot.com
Το τελευταίο δίστιχο απογείωσε το ποίημα και για να πω ό,τι σκέφτομαι μου φάνηκε το μόνο αληθινό.Δεν ακυρώνω πιθανό βίωμα (μου το έχουν κάνει και ξέρω ότι πονάει),αλλά η αίσθηση που μου δημιουργεί είναι ότι πάνω σε αυτό γράφτηκε το υπόλοιπο για να γεμίσει...
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη και σχολαστική (πιθανό συνώνυμο "σπαστική"),στο δεύτερο δίστιχο γιατί "ονείρατα" και όχι απλά "όνειρα";
"Τώρα αχνίζει το μυαλό μου/όνειρα"-
σόρρυ αν παρεμβαίνω,προτάσεις κάνω, όχι υποδείξεις...
Την καλημέρα μου,
Βάγια
Βάγια, η παρέμβασή σου είναι σίγουρα καλοδεχούμενη.
Κατανοώ την ένσταση σχετικά με το δημώδες 'ονείρατα γεμάτο'. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι παραμένει αμφίβολο, για μένα τον ίδιο, από που πηγάζει αυτή η φράση - κι η αίσθησή μου είναι ότι την ανακάλεσα από κάποια (πολύ μακρινή, πλέον) ανάγνωση του Σολωμού. Δεν είμαι φιλόλογος, κι ούτως ή άλλως, δεν με ενδιαφέρει τόσο η κυριολεξία του πράγματος.
Χαίρομαι, πάντως, που το ποίημα καθεαυτό σού κίνησε το ενδιαφέρον.
Post a Comment