Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε κάποτε ποιά από τα βιβλία που στολίζουν τα ράφια των ελληνικών σπιτιών παραμένουν αδιάβαστα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των αναγνωστών να τα διαβάσουν. Μια που δεν μπορώ να μαντέψω την σωστή απάντηση, σκέφτηκα να εκφράσω απλά την δική μου – αναμφίβολα, τελείως προσωπική – εμπειρία. Σημειώνω τρεις κατηγορίες τίτλων σοβαρών συγγραφέων:
1. Βιβλία που δεν μπορώ να τελειώσω: Ο άγιος της μοναξιάς (Ιωάννα Καρυστιάνη)
2. Βιβλία που δεν μπορώ να ξεκινήσω – ή, έστω, να περάσω το ψυχολογικό φράγμα του πρώτου κεφαλαίου: Η αναζήτηση (Νίκος Θέμελης) - ή μήπως ήταν Η ανατροπή, ή μήπως, Η αναλαμπή...;
3. Βιβλία αριστοτεχνικά, που διέκοψα γιατί κάποια σκηνή τους ήταν τόσο έντονη που χρειαζόμουν ένα ψυχικό διάλειμμα πριν τα συνεχίσω: William Boyd, Any Human Heart (όταν ο ήρωας επιστρέφει στο Λονδίνο το ’45, αναζητώντας την κοπέλα του).
5 comments:
Καλησπέρα καφεΐνη. Πολύ έξυπνο το σχόλιό σου για τα μισοτελειωμένα βιβλία. Δεν κατάφερα -παρά την επιμονή μου - να τελειώσω ποτέ το 'Μπαουντολίνο' του Εκο κι από ότι ξέρω δεν είμαι η μόνη. Για να είμαι ειλικρινής ακόμα ψάχνω κάποιον που να το έχει διαβάσει ως το τέλος...
Είναι μια από τις σημαντικότερες συγγραφείς της εποχής μας, αλλά όσο κι αν προσπάθησα, ίσως λόγω της νοσηρότητας του θέματος, άφησα στη μέση το: ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΟΝΟΜΑ ΡΑΜΑΝΘΙΣ ΕΡΕΒΟΥΣ.
Καλό σας απόγευμα,
Με καθυστέρηση ενός χρόνου έρχομαι να προσθέσω και εγώ ένα σχόλιο στα δικά σας και ας λέω ότι εγώ "φευ" έχω τελειώσει τον "Μπαουντολίνο", αλλά αν με ρωτήσετε περί τινός επρόκειτο δε θα μπορούσα να πω,μάλλον σαν απόπειρα εντυπωσιασμού με στοιχεία σουρεαλισμού, επρόκειτο παρά για σοβαρό έργο. Και για να μπω και εγώ στο χορό, σας λέω πως δεν έχω τελειώσει ( μεταξύ πάμπολλων άλλων) και το "Νησί της Προηγούμενης Μέρας" του ίδιου συγγραφέα.
Δεν κατάφερα να τελειώσω τη "Δυνατότητα ενός νησιού" του Ουελμπέκ, και την "Ανακάλυψη του ουρανού" του Χ. Μιούλις
Greatt blog post
Post a Comment