Η έκθεση που εγκαινιάζεται αύριο το απόγευμα στην Τεχνόπολη σκοπό έχει να προσφέρει στο φιλότεχνο κοινό της Αθήνας ένα εικαστικό πανόραμα σύγχρονων Κινέζων δημιουργών. Κάθε καλλιτεχνικό γεγονός όμως υποδηλώνει πάντα περισσότερα από ό,τι αναφέρεται στον επίσημο κατάλογο. Από τους δημιουργούς που δεν περιλαμβάνονται στην έκθεση θα αναφέρω έναν από τους πλέον δεξιοτέχνες της νεότερης γενιάς, που η θεματική των έργων του φαίνεται πως βρίσκει ανταπόκριση μόνο εκτός της πατρίδας του. Ο Γιουν-Φέι ζωγραφίζει, με την παλιά μικτή τεχνική υδατογραφίας και σινικής μελάνης, έργα που ενώ φαινομενικά αναβιώνουν ειδυλιακά στιγμιότυπα από την κινέζικη ύπαιθρο, ουσιαστικά απεικονίζουν ένα από τα πιο αποτρόπαια 'επιτεύγματα' της σύγχρονης Κίνας: την καταβύθιση μιας τεράστιας έκτασης, την καταστροφή δασών και αρχαιολογικών χώρων, και την εκδίωξη εκκατομυρίων αγροτών από τις εστίες τους με σκοπό την δημιουργία του Τριπλού Τεχνητού Φράγματος στον ποταμό Γιανγκτζι.
Οι ακουαρέλες του Γιουν-Φέι δείχνουν τα πνεύματα των νεκρών, με πρόσωπα από πουλιά και ψάρια των ποταμών, να ανασηκώνονται από τα πλημμυρισμένα μνήματα, σ' έναν αλλόκοτο χορό διαμαρτυρίας που έρχεται να ταράξει όχι μόνο τα πολιτικά δρώμενα στην μακρυνή Ανατολή, αλλά και τον εφησυχασμό που φαίνεται να επικουρεί η ημέτερη αισθητική απόλαυση.
Είναι νομίζω σημαντικό που ο Γιουν-Φέι - και σίγουρα δεν θα είναι ο μόνος - δουλεύει με τα εργαλεία της εξαιρετικής καλλιτεχνικής παράδοσης της πατρίδας του. Όπως συμβαίνει τόσες φορές, το τίμημα της εμμονής σε ότι πιο όμορφο κληροδοτεί σ'ένα καλιτέχνη ο τόπος του, να είναι η εξορία.
