Αν πριν λίγες δεκαετίες θεωρείτο αυτονόητο ότι οι γυναίκες δημιουργοί θα είχαν έντονη παρουσία στον φεμινιστικό αγώνα, οι κανόνες της σύγχρονης αγοράς φαίνεται να εξυπηρετούν την ολική οπισθοχώρηση από τα προβλήματα που συνθέτουν το γυναικείο ζήτημα - εκτός αν το γυναικείο ζήτημα αφορά μόνο το ‘με ποιόν κλέφτηκε η Τασούλα’, κι άλλα συναρπαστικά θέματα της ‘σύγχρονης’ πεζογραφικής παραγωγής μας.
Μια σημαντική ευκαιρία επανεξέτασης της σχέσης των γυναικών με την τέχνη προσφέρουν δύο μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις με έργα καλλιτεχνών από όλο – σχεδόν – τον κόσμο: ‘Global Feminisms’ στο Μουσείο του Brooklyn, και ‘WHACK! Art and the Feminist Revolution’ στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Los Angeles. Η πλειοψηφία των καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση του MoCA γνωρίζουν καλά πως να σοκάρουν, είτε με έναν ρεαλισμό που εκθέτει μια κατακερματισμένη ψυχική πραγματικότητα, είτε μ’ έναν λυρισμό που την γιατρεύει. Από τον κατάλογο της έκθεσης συγκρατώ ένα – πώς αλλιώς να το ονομάσω; – ‘εικαστικό ποίμημα’:
"The world is blue like an orange"
2 comments:
Καλησπέρα Καφεϊνη,
πές μας κάτι παραπάνω για την έκθεση, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον.
Καλησπέρα agne-ta, με κάποια καθυστέρηση σου στέλνω το link στο διαδίκτυο από όπου μπορείς να κατεβάσεις οπτικοακουστικά δείγματα της έκθεσης στο LA: http://www.moca.org/index.php. Από την έκθεση ξεχώριζω τις λινοτυπίες, τα χαρακτικά, και τις συνθέσεις που παίζουν ανοιχτά με την προσωπική ταυτότητα (π.χ. τις ‘αυτο-προσωπογραφίες’ της Oreet Ashery, αλλά και τα απελευθερωμένα σώματα που δημιουργούν οι Niki de Saint Phalle, Justine Kurland, Mary Ellen Carroll, Adrian Piper, και Mequita Ahuja) Δυστυχώς, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης γύρω από την έκθεση αγνόησε τον πρωτόποριακό χαρακτήρα των έργων, κι αναλώθηκε στο εάν το κολάζ της Martha Rossler που κοσμεί το εξώφυλο του καταλόγου ήταν χειραφετιτικό ή 'προκλητικό' ...
Post a Comment