Watch that video

Η εβδομάδα που πέρασε στη διεθνή πολιτική σκηνή, είναι αξιοσημείωτη για αρκετούς λόγους, κανέναν όμως τόσο σημαντικό όσο η μη-προβολή ενός video-clip. Όπως ίσως γνωρίζουν οι απανταχού βιβλιόφιλοι (ή, τουλάχιστον, οι ευσυνείδητα ουμανιστές) μία από τις πιο καίριες κινήσεις προσφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης λογοκρίθηκε από έναν τηλεοπτικό κολοσό. Πρόκειται για μία τρίλεπτη ταινία που φέρει την υπογραφή της Disaster Emergency Committee - της εξέχουσας ομάδας των δεκατριών διεθνών φιλανθρωπικών οργανισμών που -ανεξαρτήτως θρησκευτικών δογμάτων και πολιτικών ιδεολογιών- παρέχει άμεση ιατρική και σιτική στήριξη σε θύματα εγκλημάτων πολέμου. Το γεγονός της λογοκρισίας ενός φιλανθρωπικού βίντεο είναι νομίζω αξιοσημείωτο για τουλάχιστον τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ότι η Disaster Emergency Committee δεν είναι ένας μόνιμος οργανισμός - συνέρχεται μόνο όταν συντρέχουν εξαιρετικές συνθήκες: νομίζω ότι σε διάστημα 35 ετών είναι μόλις η τέταρτη φορά που το μέγεθος και η φύση της ανθρωπιστικής καταστροφής κατέστησε απαραίτητη την επανασύσταση της επιτροπής. Ο δεύτερος είναι ότι η λογοκρισία επεβλήθει από τον (υποτιθέμενα) πλέον αδιάβλητο τηλεοπτικό οργανισμό της Βρετανίας: το BBC. Η ευτελής δικαιολογία που χρησιμοποιήθηκε από τον Διευθυντή του Τηλεοπτικού Οργανισμού ήταν ότι, ώς 'πολιτικά ουδέτερο', το BBC δεν επιθυμεί να προβάλλει μια ταινία που μπορεί να εκληφθεί ως μη φιλική προς ένα από τα αντιμαχόμενα μέρη. Το τρίτο στοιχείο είναι ότι η ανακοίνωση του Διευθυντή δεν εξόργισε μόνο τους εργαζόμενους δημοσιογράφους του BBC, αλλά προκάλεσε την αντίδραση και μελών της κυβέρνησης (ιδιαίτερα του Υπουργού Υγείας, ο οποίος στηρίζει και συντονίζει τη αποστολή ιατρικής βοήθειας προς την Παλαιστίνη). Αυτό που εκπλήσσει πάντως εμένα είναι το επίπεδο στο ποίο κινήθηκε η συζήτηση γύρω από το επίμαχο κλιπ: το BBC (καλώς ή κακώς) δεν υποχρεώθηκε να αλλάξει την απόφασή του - οι δημοσιογράφοι που διαφώνησαν βρήκαν τρόπο και να δημοσιοποιήσουν το θέμα, και να φροντίσουν για την προβολή του κλιπ με άλλα μέσα - μα πάνω από όλα η ίδια η τρίλεπτη ταινία δίνει μαθήματα πολιτικής παρέμβασης σε μια κρίσιμη στιγμή, εστιάζοντας σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη, επικαλείται το ανθρώπινο συναίσθημα, χωρίς να καταφεύγει στον φτηνό συναισθηματισμό. Η απόφαση να μην προβληθεί η ταινία των φιλανθρωπικών οργανισμών δεν εμπίπτει στην αθώα κατηγορία της 'πολιτικής ίσων αποστάσεων' - νομίζω πως η ανηθικότητα δεν είναι ποτέ πολιτικά ουδέτερη. But please judge for yourself: watch that video...

διάλειμμα

Crickets are singing.
They’re singing as if to say,
“If I don’t sing now it’ll be too late.”

Naturally
that makes me cry.

***

A day with clouds.
The clouds are sad.

A day without clouds.
The sky is sad.

***

QUIET

Each tree
casts a shadow.

A tree
is a quiet flame.

Jukichi Yagi, Note D (1926)